آداب شب یلدا

یلدا گویا نوعی پاسداشت فرهنگ و سنت‌های خوب ایرانی است؛ سنت‌هایی مانند در کنار هم بودن، مهمان هم بودن و کنار هم به فردای روشن چشم داشتن، کنار هم بودن و نیایش نمودن، کنار هم بودن و استفاده از خوردنی‌هایی که هر کدام به‌نوبه خود بخشی از نیازهای ما را در فصل زمستان تأمین می‌کرده و می‌کند. از جمله آداب شب یلدا خواندن غزل‌های زیبا از دیوان حافظ شیرازی و شاهنامه فردوسی است. این شب در میان مردم با فرهنگ ایران بهانه‌ای برای بیدار ماندن و دور هم جمع شدن است تا دوستی ها و خویشاوندی‌ها پایدار بماند.

از دیگر رسوم شب یلدا، قصه گفتن از ایام و اقوام گذشته و بیان سرگذشت پشینینان و عبرت‌های روزگار برای کودکان، نوجوانان و جوانان، توسط بزرگان و کهن‌سالان قوم است تا چراغ راه فردای آن‌ها باشد.

البته در بین مردم باستان ایران آیین‌هایی در این شب برگزار می‌شده که یکی از آنها جشنی شبانه و بیداری تا بامداد و تماشای طلوع خورشید تازه متولد شده، بوده است. جشنی که از لازمه‌های آن، حضور کهن‌سالان و بزرگان خانواده، به نماد کهن‌سالی خورشید در پایان پاییز بوده است.

همچنین خوراکی‌های فراوان برای بیداری درازمدت؛ مانند خشکبار و انواع آجیل، سنجد، انار و کدو حلوایی، به رنگ سرخ خورشید باشند، مهیا می‌کردند.

نا گفته نماند علاوه بر آداب و سنن مشترکی که در تمام نقاط ایران در این شب با هم هماهنگ و متحد بوده است، مردم هر شهر و منطقه‌ای به صورت مستقل آداب و رسوم خاص خود را نیز داشته‌اند.