آخرین سخن و توقیع شریف امام عصر در غیبت صغری

احمد الحسن بصری، یمانی دروغین، ادعاهایی دارد و مستند این ادعاها نیز برخی روایات و احادیث مهدویت به ویژه در کتاب «الغیبۀ» نعمانی می باشد. شاید اختلاف نسخ و حتی برخی روایات مهدویت، دست پیروان این شخص را باز گذاشته باشد، اما توقیع مبارک امام عصر خطاب به آخرین نائب خویش، قبل از شروع غیبت کبری، مانع بزرگی برای آنان می باشد که طبق این حدیث و توقیع شریف، هرگونه ادعای مشاهده، ارتباط خاص و دریافت حکم از امام زمان در عصر غیبت کبری، قبل از خروج سفیانی و ندای آسمان را، باطل اعلام کرده و مدعی این ارتباط را، دروغگو و مفتری، معرفی نموده اند.

شیخ طوسی در کتاب الغیبۀ، چنین نقل می‌فرمایند: «… هرکسی، قبل از خروج سفیانی و ندای آسمانی، ادعای مشاهده، داشته باشد، دروغگو، کذاب و افتراء زننده است …».[1]

 پیروان احمد الحسن بصری، اگر در هر روایتی از احادیث مهدویت، قدرت مانور و بحث را داشته باشند و گاهی نیز به خواب و استخاره، متوسل شوند؛ اما در این توقیع مبارک، قطعا دست‌شان بسته و ناتوان از اثبات ادعاهای خود خواهند بود.

بنابراین، پیروان مدعی یمانی، باید به این پرسش، پاسخ روشن دهند که طبق جمله صریح امام عصر در پایان غیبت صغری که خطاب به آخرین نائب خویش، فرمودند، هرگونه ارتباط از طرف امام عصر در غیبت کبری، مسدود اعلام می‌شود؛ پس چگونه، احمد الحسن، چنین ادعایی را دارد؟ بر این اساس هرگونه ارتباط و نیابت خاص با امام عصر در غیبت کبری، مردود است.

طبق احادیث و اجماع همگانی، اعتقاد مسلّم شیعه بر این است که باب نیابت و ارتباط خاص با حضرت مهدی، قبل از خروج سفیانی و شنیده شدن ندای آسمانی، مسدود و بسته است. توضیح این‌که: امام مهدی در ماه رمضان، همزمان با ندای آسمانی، ظهور و در عاشورای ماه محرم از کنار کعبه، قیام و خروج می‌فرمایند. وقتی حضرت در ماه رمضان، ظهور فرمودند، آن‌گاه است که یمانی واقعی، شناخته می شود.

از این‌رو امام رضا (علیه السلام)، به شیعیان دستور می فرمایند که با قیام های مهدی گرایانه و با انگیزه نیابت و ارتباط خاص با امام عصر، همراهی نکنند تا ندای آسمانی در آسمان و فرو رفتن (خسف) لشکر سفیانی در زمین، آشکار شود.

آن‌حضرت فرمود: … سکون و آرامش خویش را (در عدم همراهی با قیام های مهدی گرایانه و قیام قائم) حفظ کنید … تا این‌که منادی از آسمان، نام صاحب و امام شما، را ندا دهد و نیز سکون داشته باشید تا فرو رفتن و خسف لشکر (سفیانی) اتفاق بیفتد. [2]

پیروان و انصار احمد الحسن، باید به این سوال پاسخ دهند که، خروج یمانی قبل از آغاز ندای آسمانی، را چگونه توجیه می کنند؟ احمد الحسن بصری، چگونه و با چه معیاری، ادعای مهدویت و ارتباط خاص با امام مهدی را دارد، در حالی‌که هنوز، صحیه آسمانی رخ نداده است؟ و هنوز عصر غیبت کبری، به پایان نرسیده است؟ لذا در عصر غیبت، راه بر تطبیق یقینی نشانه های حتمی ظهور، بسته است، تا زمانی که ندای آسمانی در ماه رمضان، به عنوان نشانه معجزه آسا و غیر قابل جعل، شنیده شود و بعد از صیحه آسمانی در ماه مبارک رمضان و به پایان رسیدن عصر غیبت، آن‌گاه راه بر شناخت، تطبیق یقینی و تشخیص نشانه‌های حتمی ظهور از جمله یمانی و سفیانی، باز خواهد شد. بنابراین، می توان به حرمت تطبیق قطعی در نشانه‌های حتمی ظهور قبل از ندای آسمانی ، فتوا داد. شاید به همین دلیل باشد که پیشوایان معصوم، برای شناسایی امام مهدی تـنها بـر صـیحه و ندای آسمانی، که نشانه‌ایی اعجازآمیز و نمونه‌ای مـنحصربه‌فرد و غـیرقابل مـشابه‌سازی است، تأکید کرده‌اند.

امام باقر (علیه السلام) به ْ جابر بن یزید جعفی فرمود: … اگر هر امر و نشانه حتمی (مثل سفیانی و یمانی)، بر شما مشتبه شد، ندای آسمانی (در ماه رمضان)، برشما، مشتبه نخواهد شد که منادی (جبرئیل)، امام عصر را به نام خویش و نام پدر، ندا سر می‌دهد. [3]

حال باید از پیروان احمد الحسن بصری، مدعی مهدویت، پرسش کرد، شما چگونه به چنین شخصی، قطع و یقین پیدا کردید؟ چراکه اصولا، امکان تطبیق و تشخیص مصداق واقعی یمانی، قبل از ندای آسمانی محال و ناممکن است؛ زیرا، صحیه آسمانی که در ماه رمضان، رخ می‌دهد، چون قابلیت مشابه سازی ندارد و معجزه‌آسا است و همگان در سرتاسر عالم و دنیا، خواهند شنید، راه شناخت و تطبیق یمانی واقعی و دیگر نشانه های حتمی ظهور، خواهد بود.

[1] . طوسی، محمد بن حسن، الغیبۀ، ص 395.

[2] . مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 52، ص 190.

[3] . نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبۀ، ص 282.