searchicon

کپی شد

آثار و اقدامات موسی کلیم الله (علیه السلام)‏

حضرت موسی (علیه السلام) اقدامات فراوانی در دوران رسالت و حتی قبل از رسالت خویش داشته است.

  1. 1. از جمله اقدامات آن حضرت که رسالت اصلی آن‌حضرت به‌شمار می‌آید، دعوت مردم و فرعونیان به توحید و یکتاپرستی بود. در جریان این دعوت، حضرت موسی (علیه السلام) با نشان دادن معجزه تبدیل شدن عصا به اژدها، ید بیضاء و همچنین بلیعده شدن سحر همه ساحران فرعونی توسط عصای اژدها شده آن حضرت، موجب ایمان آوردن ساحران و شکست فرعون شد.[1]
  2. 2. نجات دادن بنی اسرائیل و انتقال آنها از مصر و از درون رود عظیم نیل با اذن خداوند و توسط معجزه الهی و مستقر نمودن اشیان در صحرای سینا.[2]
  3. تشکیل حکومت: حضرت موسي (علیه السلام) برای رهبری مردم به سوی كمال بشری، برانگيخته شد و دولت جديدی را به وجود آورد. اين پيامبر بزرگ، بنی اسرائيل را از نفاق، نژاد‌پرستی، مال پرستی و گرايش های الحادی نجات داد. از حوادث مهم دوران اين پيامبر، همان حركت انقلابی او عليه فرعون مصر و در نهايت، تشكيل حكومت انقلابی است. رسالتی كه بر دوش موسی بود ـ چنان‌كه سيد قطب گفته[3] ـ جدای از رسالت رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، بزرگ‌ترين و سنگين‌ترين رسالتي است كه بر دوش بشری نهاده شده است؛ زيرا با كسی روبه رو است كه صاحب كهن‌ترين تاج و تخت، پايدارترين حكومت و ريشه دارترين تمدن است و وظيفه رهاسازی مردمی را دارد كه به بردگی و بيگاری خو گرفته اند.
  4. تعیین جانشین و وصی: روايت شده كه عبدالله بن مسعود از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) پرسيد: يا رسول الله بعد از وفات شما چه كسی شما را غسل خواهد داد؟ فرمود: هر پيامبری را وصی او غسل می دهد. گفتم: وصی شما چه كسی است؟ فرمود: علی بن ابی طالب. گفتم: بعد از شما چند سال زنده خواهد ماند؟ فرمود: سی سال، به درستی كه يوشع بن نون وصی حضرت موسی سی سال بعد از او زنده بود و صفورا دختر شعيب كه زن موسی بود علیه او خروج كرد و با او به مخالفت برخاست و گفت: من بر جانشينی موسی از تو سزاوارترم. پس يوشع با لشكر او جنگ كرد و او را شكست داده اسير كرد و بعد از اسير كردن با او نيكی نمود …
    De er primært ansvarlige for vasodilatasjon, men https://norgerx.com/viagra-norge.html hos noen unge mennesker kan de brukes tilstrekkelig.
    ».[4]

[1]. طه 20 و 22.

[2]. بقره، 50.

[3]. شاذلي، سيد بن قطب، فى ظلال القرآن، ج 5، ص 2690.

[4]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر و آخوندى، محمد، ج 1، ص 293.