آثار علمی میرزا مهدی اصفهانی

در این گفتار می‌توان به دو دسته از آثار برجای مانده از میرزا اشاره کرد:

دسته اول: پاره‎ای از آن‎ها تقریراتی مربوط به دوره‎های نخست تدریس ایشان در معارف و اصول است.

 دسته دوم:  بخشی از آن نوشته‎هایی است که خود ایشان با دست خویش در دوره آخر حیاتش نگاشته‌که آخرین آراء و عصاره اندیشه‎های میرزا را باید در این قبیل آثار بازجست.

از این دو دسته که بگذریم، میرزا مجموعه گسترده‎ای از یادداشت‎‌ها دارد که در بین آثار ایشان به «فهرست» معروف شدند؛ فهرست اصول، فهرست معارف و … . این فهرست‎ها مجموعه یادداشت‎هایی بود که میرزا در کلاس درس آن‎ها را به شاگردان القا می‎کرد و برخی از شاگردان از روی ان استنساخ می کردند. برخی از این یادداشت‎ها تاکنون باقی مانده و اصالت خود را حفظ کرده و می‎توان به آن‎ها مراجعه کرد.[1]

اسامی برخی از آثار میرزا:

اساس معارف القرآن: کتاب مفصل معارف به صورت استدلالی نوشته شده است.

انوار الهدایة: کتابی مهم در مباحث اعتقادی و معارفی که بحث قضا و قدر و بالاخص بحث مهم بداء را مفصل مطرح کرده است.

الصوارم العقلیة: در نقد عقاید شیخیه و بالاخص شیخ احمد احسایی که مرحوم میرزا در این کتاب، بسیار به شیخ احمد احسایی حمله می کند و او را در آگاهی از مباحث فلسفه کم اطلاع معرفی می کند.

غایه المنی و معراج القرب و القا: در بحث نماز.

جنات الرضویة.

ابواب الهدی: در مباحث اعتقادی و  معارف اسلامی.

مصباح الهدی: در اصول فقه، بخشی از مباحث اصول به صورت مختصر.

معاریض و توریه.

رساله های مختصری در فقه.

تقریراتی از درس خارج فقه و اصول و معارف: این تقریرات توسط فضلای شاگردان ایشان؛ مانند حضرات‌آیات: حاج شیخ هاشم قزوینی، حاج شیخ مجتبی قزوینی، حاج شیخ محمد حسن بروجردی، حاج میرزا حسنعلی مروارید،حاج میرزا محمد باقر ملکی میانجی و …، به یادگار مانده است.[2]

[1] . سبحانی، محمد تقی، مجله حریم امام، سال هفتم، شماره 343، ص 7.

[2] . مجله حریم امام، سال هفتم، شماره 343، ص 3.