کپی شد
آب آوردن علی (علیه السلام) برای کاروان حدیبیه
هنگامىکه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در مسیر مکه به جحفه نزول اجلال کرد، در آنجا آب نیافت. سعد بن مالک را با شتران آبکش در پى آب فرستاد. وى مسافتى پیموده و مراجعت کرد و گفت قدمهایم از ترس دشمنان تاب حرکت نداشتند. پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود بنشین دیگرى را بدین کار امر فرمود. او هم به محلى که رفیقش رفته رسیده و برگشت و سوگند یاد کرد که قدمهایم یاراى رفتن نداشتند.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، حضرت على (علیه السلام) را طلبیده و او را براى بهدست آوردن آب مأموریت داد. وى حسب الامر قدم در راه گذارد، ولی مردم مسلّم میداشتند که او هم مانند دیگران بیمناک شده دست خالى برمیگردد. حضرت على (علیه السلام) با توکل به خدا پا به بیابان سوزان گذاشته و آب آورد. صداى بانک شتران آب کش که به گوش پیغمبر(صلی الله علیه و آله) رسید تکبیر گفت و امیرالمؤمنین على (علیه السلام) را دعا کرد.[1]
[1]. مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ترجمه: ساعدى خراسانى، محمدباقر، ص ۱۰۹؛ سایت اهل البیت.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید