Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

‏علی اکبر (علیه السلام)

یکی دیگر از پسران امام حسین (علیه السلام) علی اکبر (علیه السلام) است. بنا بر قولی، وى بزرگ‌‏ترين فرزند امام حسين (علیه السلام) است. نام مبارک او؛ علی و لقبش؛ اکبر و کنیه شریف وی؛ ابوالحسن است. حضرت علی اکبر (علیه السلام) در روز یازدهم شعبان سال سی و سوم هـ. ق به دنیا آمده است.[1]

نام مادر محترمه‌اش «لیلی بنت ابی مرّه بن عروه بن مسعود ثقفی» است.[2] درباره شخصیت علی اکبر (علیه السلام) گفته شده، وی جوانی خوش‌چهره، زیبا، خوش‌زبان و دلیر بود و از جهت سیرت و خلق و خوی و صباحت[3] رخسار، شبیه‌ترین مردم به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش علی بن ابی طالب (علیه السلام) به ارث برده و جامع کمالات، محامد و محاسن بود.[4]

او از طایفه خوش‌نام و شریف بنی‌هاشم بود و به بزرگانی؛ چون پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله)، حضرت فاطمه زهرا، امیر مؤمنان علی بن ابی‌طالب و امام حسین (علیهم السلام) نسبت داشت. ابوالفرج اصفهانی از مغیره روایت می‌كند که روزی معاویة بن ابی‌سفیان به اطرافیان و هم‌نشینان خود گفت: به نظر شما سزاوارترین و شایسته ترین فرد امت به امر خلافت كیست؟ اطرافیان گفتند: جز تو كسی را سزاوارتر به امر خلافت نمی‌شناسیم! معاویه گفت: این چنین نیست، بلكه سزاوارترین فرد برای خلافت، علی بن الحسین (علیه السلام) است كه جدّش رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می‌باشد و در وی شجاعت و دلیری بنی هاشم، سخاوت بنی امیه و فخر و فخامت ثقیف، تبلور یافته است.[5]

امام حسین (علیه السلام) در تربیت وی و آموزش قرآن ومعارف اسلامی و اطلاعات سیاسی و اجتماعی به آن جناب، تلاش بلیغی به عمل آورد و از وی یک انسان کامل و نمونه ساخت و شگفتی همگان، از جمله دشمنانشان را بر انگیخت.

در زمینه شهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام)، باید گفت: او در روز عاشورای سال 61 هـ. ق در دشت کربلا، واقع در کشور عراق و در کنار سایر شهدای کربلا به دست دشمنان اسلام به شهادت رسید.


[1]. اسماعیلی یزدی، عباس، سحاب رحمت، ص 449 – 452.

[2]. اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ترجمه: محلاتی، سید هاشم، ص 47.

[3]. الف) خوب‌رویی، زیبایی جمال . ب) سفیدی رنگ انسان، مقابل ملاحت .

[4]. اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ترجمه: محلاتی، سید هاشم، ص 47..

[5]. همان.