searchicon

کپی شد

نقش همسر آیت الله کوهستانی در اداره حوزه علمیه

 

به طور کلی نقش همسر شایسته و فداکار در موفقیت و پیشرفت اهداف متعالی شوهر، غیر قابل انکار است. همسر آیت الله کوهستانی را باید از جمله زنان و بانوان ایثارگری به شمار آورد که توانست با درک صحیح موقعیت آیت الله و اهداف بلند و حیات‌بخش وی، نقش بسیار مفید و مهمی را ایفا کند و در واقع یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت مرحوم کوهستانی در تشکیل و ساماندهی حوزه و تعلیم و تربیت صدها عالم و دانشمند، فداکاری و از خود‌گذشتگی‌های این همسر بزرگوار بود.

این بانوی عالی‌قدر برای طلاب نوجوان، هم‌چون مادری دلسوز و مهربان بود و همه را فرزند خود می‌دانست. هر طلبه‌ای که احساس گرسنگی می‌کرد و در حجره خود چیزی نداشت و به این مادر مهربان مراجعه می‌کرد، وی با محبت و خوش‌رویی از غذاهای منزل در اختیارش می‌گذاشت و او را ناامید برنمی‌گرداند. یکی برای گرفتن نان می‌آمد و دیگری برای ترشی، یکی سبزی می‌خواست و دیگری سیر، یکی کدو می‌خواست و دیگری دوغ. برای او تفاوتی نداشت که طلبه روستایی باشد یا شهری، از طبقات محروم و فقیر باشد یا غنی و متمکن، همه را یکسان می‌نگریست و به آنان علاقه داشت و همین محبت‌های بی‌دریغ مادرانه بود که طلاب، او را چون مادر خویش می‌دانستند و وی را «ننه جان» صدا می‌کردند.

او هم از مهمان‌ها پذیرایی می‌کرد، و هم سرپرست فرزندان بود، و هم تسکین‌بخش خاطر طلاب جوان، و هم نوازش‌گر دل‌های غم‌زده نوجوانان دور از وطن و مهجور از پدر و مادر بود. او چنان مادر مهربانی بود که می‌گفت: «روزی که برادر جوانم را از دست داده و تازه از سر مزارش با دلی اندوهناک و دیده‌ای اشک‌بار برمی‌گشتم و در غم جگرخراش برادرم در گوشه خانه اشک می‌ریختم، سید عبدالکریم (شهید هاشمی نژاد) آمد و گفت: استاد ما آقا سید خلیل (آیة الله حاج سید خلیل محمدی بادابسری) کسالت دارد، اگر برای او آش سوپ درست کنید برای حالش مناسب است، با خوش‌رویی پذیرفتم و آش سوپ را بار گذاشتم، گویی که من خواهر برادر مرده نیستم».

از این جهت بود که شهید سید عبدالکریم هاشمی‌نژاد که خود نیز از محبت‌های آن مادر بهره‌مند گشته، فرمود: اگر ننه‌جان نبود، آقا نمی‌توانست این طور در کارشان موفق باشند و چنین حوزه با عظمتی را اداره کنند، و نیز آیت الله حاج شیخ محمد شاهرودی بهشهری فرمود: «نیمی از کارهای حوزه و کمک به ریاست دینی آیت الله، بر دوش همسر وی بود».[1]

 

[1]. کوهستانی، عبدالکریم، بر قله پارسایی، ص 74 – 77؛ سایت صالحین، «زندگی‌نامه آیت الله محمد کوهستانی».