مفهوم شناسی رزق

رزق در لغت به معناى چيزى است كه از آن بهره برده مى‏شود.[1] رزق و روزى كه خداوند آن را به عهده گرفته و ضمانت نموده عبارت است از: سهم و نصيبى كه بايد به مخلوقات برسد تا بتوانند به وجود و بقاى خود ادامه دهند. راغب در مفردات می گويد:رزق گاهى به عطاء دائمى اطلاق می شود، خواه دنيوى باشد يا اخروى و گاهى به نصيب و بهره و گاهى به غذایی كه وارد جوف می شود. گويند: شاه رزق لشكر را داد و دانش روزى من شده است.[2] خلاصه آن كه رزق عطایى است كه از آن منتفع می شوند خواه طعام باشد يا علم و يا غير آن.[3]