عدم نجاست مذی، وذی و ودی

در خصوص این که مذی، وذی و ودی پاک است یا نجس به تعریف آنها می پردازیم:

آبى كه گاهى بعد از ملاعبه و بازى كردن از انسان خارج مى‏شود و به آن “مَذى” مى‏گويند پاک است

 و نيز آبى كه گاهى بعد از منى بيرون مى‏آيد و به آن “وَذى” گفته مى‏شود و آبى كه گاهى بعد از بول بيرون مى‏آيد و به آن “وَدى” مى‏گويند اگر بول به آن نرسيده باشد، پاک است. و چنانچه انسان بعد از بول استبراء كند و بعد آبى از او خارج شود و شک كند كه بول است يا يكى از اينها، پاک مى‏باشد.[1]

اما اگر شک کند آبی که خارج شده است مذی است یا بول؟ اگر استبراء کرده باشد، آن آب پاک است ولی اگر انسان شک كند استبراء كرده يا نه؟ و رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند پاک است يا نه، نجس مى‏باشد. و چنانچه وضو گرفته باشد باطل مى‏شود، ولى اگر شک كند استبرائى كه كرده درست بوده يا نه، و رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند پاک است يا نه، پاک مى‏باشد؛ وضو را هم باطل نمى‏كند.