کپی شد
عبد الله بن جبیر و حضور در جنگ احد
جنگ احد فراز و فرودهایی داشت، این جنگ امتحان سختی برای اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود، ولی متأسفانه تعداد زیادی در این امتحان نمره قبولی دریافت نکردند، اما تعداد کمی از آنان بهترین نمره را دریافت نمودند که از جمله آن‌ها عبد الله بن جبیر است.
عبد الله بن جبير در جنگ احد شركت كرد و پيامبر (صلی الله علیه و آله) او را به فرماندهى پنجاه مرد تيرانداز گماشت و دستور فرمود در محل عينين كه نام كوهى در احد است نگهبانى دهند و به آنان تأكيد فرمود كه همين‌جا باشيد و مواظبت كنيد كه از پشت سر مورد حمله قرار نگيريم. اگر ديديد ما به جمع كردن غنيمت مشغول شديم شما با ما در آن كار شركت نكنيد و اگر ديديد كشته مىشويم ما را يارى ندهيد، ولى همين‌كه مشركان رو به گريز نهادند و مسلمانان به تعقيب ايشان پرداختند و اردوگاه مشركان را غارت و غنيمت جمع كردند، برخى از آن تيراندازان به برخى ديگر گفتند: چرا بيهوده اين جا ايستادهايد و حال آن‌كه خداوند دشمن شما را مغلوب و مجبور به گريز فرموده است. شما هم همراه برادران خود به جمع كردن غنيمت بپردازيد. برخى ديگر گفتند: مگر نمىدانيد كه پيامبر (صلی الله علیه و آله) به شما فرمود مواظب پشت سر ما باشيد؟ بنابر اين از جاى خود حركت نكنيد. ديگران گفتند: مقصود پيامبر (صلی الله علیه و آله) چنين نبود و اكنون خداوند دشمن را خوار و زبون و مجبور به گريز كرد.
در اين هنگام فرمانده‌شان عبد الله بن جبير كه با پارچه سپيدى نشان بر خود زده بود، براى ايشان خطبه خواند. نخست ستايش و نيايش خداوند را به‌جا آورد و دستور داد از خدا و پيامبر اطاعت شود و مخالفت با دستور پيامبر نكنند، ولى نپذيرفتند و پراكنده شدند و از آن تيراندازان جز چند تنى كه شمارشان به ده نمىرسيد با عبد الله باقى نماندند. خالد بن وليد متوجه خلوت بودن و كمى نگهبانان شد و با سواران به آن‌جا حمله كرد. عكرمه پسر ابى جهل هم از پى او راه افتاد و به تيراندازانى كه باقى مانده بودند حمله كردند، و تمام آنان كشته شدند.[1]
[1]. کاتب واقدی، محمد بن سعد، الطبقاتالكبرى، ترجمه: مهدوی دامغانی، محمود، ج 4، ص 399 و 400؛ طبرسی، إعلام الورى بأعلام الهدى، ص 81؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد في معرفة حجج الله علی العباد، ترجمه: رسولى محلاتى، سید هاشم، ج 1، ص 73 و 74.