شروط ایمان

ایمان به خدا و دین اسلام برای شخصی که به دامن اسلام می آید و به دنبال آن به عنوان یک مسلمان شناخته می شود، شرط هایی دارد که به طور مختصر به آنها پرداخته می شود:

مهم ترين چيزى كه دين اسلام را از ساير اديان متمايز مى‏نمايد، اعتقاد به وحدانیت پروردگار متعال، خاتميت نبى‏اكرم (ص) و معارف ناب توحيدى است. اعتقاد به اسلام و ایمان به آن، دارای درجاتی است که در ذیل به آن اشاره می کنیم:

اولین درجه و قدم در اسلام که شرط ورود به اسلام نیز محسوب می شود، اقرار به دو اصل (توحید و نبوت ) است. كلمه طيبه‏ “لا اله الا الله” لب لباب و جوهرهۀ دين اسلام و در بردارنده جميع ابعاد توحيد است و اقرار به رسالت نبى اكرم (ص)، اقرار به خاتميت او و خاتميت دين او و نفى و نسخ ساير راه ها و روش‏ها و منش‏ها است . درجات بعدی و بالاتر ایمان با  گردن نهادن بى‏چون و چرا به تمامى تعاليم و اوامر و نواهى اين رسول الهى شروع می شود و بالا می رود؛ از اين رو كسى كه به اين دو مطلب شهادت دهد، از ساير مرام‏ها و مكاتب و اديان جدا شده و وارد گروه مسلمانان مى‏شود و احكام يک مسلمان، مثل حليت ازدواج با او و جواز معامله با او، طهارت بدن خود و كودكانش بر او جارى مى‏شود[1] و جان و مال او نيز براى همه محترم و دفاع از او بر عهده حاكم اسلامى و جامعه اسلامى خواهد بود. این نازل ترین درجه ایمان است و نمی توان به اشخاصی که در این مرتبه از ایمان قرار دارند نسبت شرک و کفر داد.

 بنابراین فرقه هایی همچون خوارج، که مسلمانان فاسق و مرتكب گنا ه كبيره را كافر دانسته و خون آنان را مباح مى‏شمردند؛ و معتزله اين گروه را نه مؤمن مى‏دانند و نه كافر؛ و وهابى‏هایی که سجده بر مهر و بوسيدن ضريح امامان معصوم‏‏ (ع) و تبرک به تربت آنها را از مصاديق شرک مى‏دانند و سایر مسلمانانی را که همچون آنان فکر نمی کنند  را مشرک معرفى مى‏كنند، همگی در انحراف هستند.!

برای آگاهی بیشتر رجوع شود به نمایه های:

1)                  آشنایی با مؤمنین واقعی، سؤال 802 (سایت اسلام کوئست: 863).

2)                  تضاد رفتار مسلمانان با اعتقادات دینی، سؤال659( سایت اسلام کوئست:798).

3)                  قرآن و معنای اسلام و مسلمانان، سؤال 665( سایت اسلام کوئست:829).

منابع و مآخذ:

سبحانى، جعفر، ملل و نحل، ج 2، ص 53، مركز مديريت حوزه، چاپ دوم، قم، 1366.

شهرستانى، عبدالكريم، ملل و نحل، ج 1و 2، ص 46، الا نجلو مصر، چاپ دوم، مصر، 1375ق.

سعيدى مهر، محمد، آموزش كلام اسلامى، ج1 و 2، ص 161-163 ازجلد اول و ص 135 از جلد دوم، طه، چاپ دوم، قم، سال 81.

طوسى، خواجه نصير الدين ، كشف المراد، ص 454، شكورى، چاپ چهارم، قم، سال 73.

مصباح يزدى، محمد تقى، آموزش عقايد، ج3، ص126-163، درس های 54-58، سازمان تبليغات اسلامى، چاپ دوازدهم، قم، سال 76.

مصباح يزدى، محمد تقى، اخلاق در قرآن، ج1، ص 122- 145، مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى (ره)، قم.