توبه از زنا

هر چند خداوند کریم در جای جای قرآن دستوراتی دربارۀ «خود سازی »، «تقوا»، «مراقبه و محاسبه» و «یاد خدا و دوری از شیطان» … برای رشد، کمال و رسیدن به سعادت ابدی و حیات جاودانه به مؤمنان داده است، اما از سوی دیگر، بخاطر زندگی انسان در دنیای ماده و مادیات و وجود دشمنان سرسختی چون شیاطین، نفس اماره، جهالت، شهوات،… گاه پرده بر روی اندیشه انسان افکنده شده و در پی تبعیت از آن ها و ارتکاب گناه و معاصی زمینه سقوط و بدبختی او فراهم می شود .

اینجاست که خداوند حکیم برای نجات انسان از ورطه تباهی، «باب توبه و استغفار» را به روی بندگان خویش گشوده و آن ها را به پشیمانی و طلب بخشش دعوت می کند تا راه برای بازگشت این انسان فریب خورده باز باشد و با امیدواری به لطف و حمت بیکران الهی، بار دیگر برای تعالی روح خویش تلاش کند، و بر این اساس، در آیات و روایات فراوانی انسان را به توبه و استغفار فرا می خواند: «یا ایهاالذین آمنوا توبوا الی الله توبة نصوحا عسی ربکم ان یکفر عنکم سیئات[1] ای کسانی که ایمان آورده اید، به سوی خدا توبه کنید; توبه ای خالص . امید است پروردگار گناهان شما را بپوشاند … .

اولین و بهترین راه برای نجات از زنا و عواقب آن راه پشیمانی و توبه در درگاه الهی است براین اساس افراد گناهکار وظیفه دارند اسرار خود را حفظ کرده و تنها در پیشگاه خدای توبه پذیر مهربان به گناه خود اعتراف کرده و توبه نمایند.

در روایت معتبری آمده است:”جوانى گريان خدمت پيامبر (ص) آمد و سخت ناراحت بود و مى‏گفت از خشم خدا مى‏ترسم.

فرمود: شرك آورده‏اى؟! گفت: نه.

فرمود: خون ناحق ريخته‏اى؟

عرض كرد: نه.

فرمود: خدا گناه تو را مى‏آمرزد هر قدر زياد باشد.

عرض كرد: گناه من از آسمان و زمين و عرش و كرسى بزرگ تر است.

فرمود: گناهت از خدا هم بزرگ تر است؟! عرض كرد: نه خدا از همه چيز بزرگ تر است.

فرمود: برو (توبه كن) كه خداى عظيم گناه عظيم را مى‏آمرزد.

بعد فرمود: بگو ببينم گناه تو چيست؟

عرض كرد: اى رسول خدا (ص) از روى تو شرم دارم كه بازگو كنم.

فرمود: آخر بگو ببينم چه كرده‏اى؟! عرض كرد: هفت سال نبش قبر مى‏كردم، و كفن هاى مردگان را برمى‏داشتم تا اين كه روزى به هنگام نبش قبر به جسد دخترى از انصار برخورد كردم، بعد از آن كه او را برهنه كردم ديو نفس در درونم به هيجان در آمد … (سپس ماجراى تجاوز خود را شرح مى‏دهد)

هنگامى كه سخنش به اين جا رسيد پيامبر اکرم (ص) بسیار ناراحت شده و فرمودند:”

اين فاسق را بيرون كنيد، و رو به سوى او كرده اضافه نمود: تو چه قدر به دوزخ نزديكى؟! جوان بيرون آمد سخت گريه مى‏كرد، سر به بيابان گذاشت و عرض مى‏كرد:

اى خداى محمد (ص)! اگر توبه مرا مى‏پذيرى پيامبرت را از آن با خبر كن و اگر نه آتشى از آسمان بفرست و مرا بسوزان و از عذاب آخرت برهان، اين جا بود كه پيک وحى خدا بر پيامبر نازل شد و آيۀ « قُلْ يَاعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ  إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا  إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيم»[2]  را بر آن حضرت خواند. ای پیامبر بگو: اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده‏ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همۀ گناهان را مى‏آمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.[3]

بنا براین اگر کسی خواهان نجات است با امید به عفو و بخشش الهی باید بدون این که کسی را از گناه خود باخبر سازد هر چه زودتر بین و خود و خدای خود اقدام به توبه کند.