کپی شد
افشاگری امام حسن(علیه السلام) بر ضد معاویه
از دیگر برنامه های امام مجتبی (علیه السلام) در مدینه منوره، اظهار تنفّر و انزجار از حكومت بنی امیه بود. در هر زمان و مكان مناسبی كه فرصت می یافت مشروعیت حكومت معاویه را زیر سؤال می برد و نمی گذاشت تبلیغات مسموم آن ها كه وانمود می كردند با خاندان رسالت رابطه حسنه دارند و آنان نیز از بنی امیه راضی و خشنود هستند، به ثمر بنشیند.
در این مورد به عنوان نمونه به یک روایت بسنده می کنیم: روزی امام حسن مجتبی (علیه السلام) در میان مسجد الحرام طواف می كرد كه ناگاه چشمش به (حبیب بن مسلمه فهری)[1] افتاد. رو به وی كرد و فرمود: حبیب بن مسلمه! راه و مسیری را كه انتخاب كرده ای راه خدا نیست.
آن فاسق فریب خورده در جواب امام مجتبی (علیه السلام) از روی تمسخر و استهزاء گفت:
روزی كه خط و مشی پدرت علی (علیه السلام) را انتخاب كرده بودم در مسیر طاعت خدا بود؟!
حضرت به مطالب بی اساسش پاسخ داد و فرمود: آری، سوگند به خداوند كه تو برای رسیدن به اندكی از مال دنیا قلاده عبودیت و بندگی معاویه را بر گردن نهاده ای. اگر معاویه زندگی دنیایت را تأمین كرده، به جایش آخرت را از تو گرفته است و چنانچه تو كاری به گمان خود، نیک انجام دهی، مصداق این آیه شریفه گشته ای كه فرمود: و گروهی دیگر به گناهان خود اعتراف نموده و اعمال زشت و زیبا را به هم مخلوط كرده اند،[2] و سپس ادامه داد: امّا خدای سبحان در جای دیگر می فرماید: نه چنین است، دل های آنان بر اثر گناه و تبهكاری سیاه گشته و خود را تیره بخت نموده اند.[3]
آن گاه امام (علیه السلام) از حبیب بن مسلمه روی گردانید و به راه خود ادامه داد.[4] [5]
[1]. حبیب بن مسلمه از یاران نزدیك معاویه بود كه در جنگ صفین با تمام وجود وی را یاری كرد. او پیش تر از سوی عمر بن خطاب به فرمانداری آذربایجان و ارمنستان تعیین شد. در زمان محاصره عثمان بركنار گردید و مجدداً معاویه او را والی ارمنستان كرد و در سال پنجاه هجری در دمشق فوت كرد. ابن اثیر، أسد الغابه، ج 1، ص 374.
[2]. توبه/ 102.
[3]. مطففین / 14 – 15.
[4]. رازی، احمد بن علی، أحكام القرآن، ج 4، ص 355؛ و با كمی اختلاف در تفسیر نور الثقلین، ج 5، ص 532، ح 25.
[5]. با استفاده از مجله مبلغان، شماره 28، ص 55، زمانی، احمد.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید